เราช่างห่าง ไกลกันเหลือเกิน ฉันเองก็ไม่รู้ เมื่อไรจะได้พบ(เธอ)
ลุ้นรับรางวัลจากกิจกรรมเสริมความเป็นมงคลให้กับตัวท่านเอง
“เธอโตมาแบบใกล้ชิดกับธรรมชาติ และเธอก็คิดถึงการสัมผัสธรรมชาติอย่างใกล้ชิด คิดถึงการวิ่งเล่นตามไร่นาด้วยเท้าเปล่า คิดถึงอุณหภูมิเย็นยวบตอนที่เท้าสัมผัสหมอกบนยอดหญ้าในฤดูหนาว ระหว่างที่วิ่งเล่นกับเพื่อนใต้แสงแดดอุ่น”
หัวใจของการเล่าเรื่องที่แหวกแนวนี้คืออเล็กซ์ ชายหนุ่มที่มีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะหลุดพ้นจากข้อจำกัดของสังคมและยอมรับตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา อเล็กซ์เกิดมาในโลกที่ยืนกรานในคำจำกัดความที่เข้มงวดของเพศและเรื่องทางเพศ อเล็กซ์พยายามดิ้นรนเพื่อค้นหาสถานที่ของพวกเขาในโลกที่ดูเหมือนจะมุ่งมั่นที่จะบรรจุพวกเขาไว้และบังคับให้พวกเขาปฏิบัติตามบรรทัดฐานทางสังคม
รอวันพบเจอ เคียงข้างรักเธอนิรันดร์
เธอตราตรึงในฝันดั่งแสงจันทร์อันสดใส
แต่เมื่ออากิระเจาะลึกเข้าไปในความลึกลับที่อยู่รอบตัวเขา ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าความจริงนั้นยากจะเข้าใจมากกว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้มาก จากความลับที่ซ่อนอยู่ภายในครอบครัวของเขาเองไปจนถึงความมืดมิดของโลกใต้พิภพของเมือง เขาได้ค้นพบเครือข่ายแห่งคำโกหกและความจริงเพียงครึ่งเดียวที่พันกันซึ่งขู่ว่าจะฉีกโครงสร้างของความเป็นจริงของเขาออกจากกัน
เรื่องนี้เล่าถึงภาพยนตร์กล่าวถึง แฮรี เบิร์นส (บิลลี คริสตัล) และ แซลลี อัลไบรต์ (เม็ก ไรอัน) หนุ่มสาวที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยชิคาโก และกำลังเดินทางกลับไปนิวยอร์ก ฝันอันห่างไกล โดยอาศัยรถคันเดียวกัน ตลอดการเดินทางทั้งคู่พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน โดยเฉพาะในเรื่องมิตรภาพระหว่างหญิงชาย โดยไม่มีเรื่องเพศมาเกี่ยวข้อง
เป็นเพลงจังหวะเนิบช้า ใช้ภาษาได้คมคาย เปรียบเทียบการเดินทางร่อนเร่พเนจรได้น่าสนใจ ฟังไม่ยากไม่ง่ายเกินไป อีกทั้งยังแฝงนัยยะเกี่ยวกับชีวิต อำนาจและความไม่เท่าเทียมทางสังคมเอาไว้ได้อย่างแยบยล
ความรู้สึกที่ห่างไกลมันเป็นเรื่องที่ฟังอาจดูแย่
เวลามองขึ้นไปบนฟ้า ฉันนั้นเห็นแต่ภาพเธอ อยู่ไกลกันจนสุดสายตา
เสียงดนตรีที่จริงใจใสซื่อของสหายแห่งสายลมเพลงนี้ชวนให้เราสบตากับตัวเอง ยอมรับและทำความเข้าใจกับทุกเรื่องที่ผ่านมาอย่างกล้าหาญ คล้ายมีเพื่อนที่สนิทกำลังปลอบประโลมเราอยู่ข้างๆ ว่าชีวิตที่ผ่านมามันอาจจะไม่ได้ดีไปทุกอย่างก็จริง บางอย่างมันก็แก้ไขไม่ได้จริงๆ นี่นา แต่รวมๆ มันก็ดีแล้วนะ ได้มีลมหายใจมานั่งคิดๆ ทบทวนดูในตอนนี้ ยังมีชีวิตอยู่ ยังมีความหวังอยู่
รอวันพบเจอ เคียงข้างรักเธอนิรันดร์
“ผมเป็นคนชอบมีสังคม ชอบช่วยเหลือเพื่อน ผมเห็นเพื่อนโดนรังแกไม่ได้ ผมเอาคืนเลยนะ เพื่อนโดนรังแกผมต่อยแทนเพื่อนเลย เมื่อก่อนเป็นอย่างนั้นก็เลยเป็นคนชอบสมาคม ตอนนั้นเห็นป้ายชมรมอีสานจึงได้เข้าไปสมัครเพื่อต้องการที่จะมีเพื่อน ไม่ได้มีความคิดที่จะช่วยเหลือสังคมอะไรเลย”